εὖ δ ̓ ἂν ἐπῴκτειρές μ', ὅσα κήδεα κῆρι πεπόνθη, κἂν ἐγέλας· οὔκουν ἀνδράσι τοῖος ἔρως. ἦ δι ̓ ἐμὲ φθίνει ἥδ', ὥρας τε μαραίνεται ἄνθος; τοιάδ ̓ ἄρ ̓ ἣν ψαύσῃς σ ̓ ἀπόλωλεν ἀφρῷ. φίλτατε, τλητὰ τέως· σὺ δὲ πρᾶσσ ̓, εὐφραίνεο θυμῷ φροῦδα τὰ πίσθ ̓· οἷόν μ' εἷλεν ἀμηχανίη· βώλου ἀτεγκτότερος γέγονας κέαρ, ὅς μ' ἐφίλησας· τίπτ ̓ ἀπατηθείσῃ λείπεται; ἆρα θεός ; Α. 9. LXI O moribus iucunde, mitis adfectu, haec laus tibi ingens; non quod hic tuum marmor LXII From the forests and highlands We come, we come : Listening to my sweet pipings. The cicale above in the lime, Liquid Peneus was flowing, And all dark Tempe lay Speeded with my sweet pipings. The Sileni and Silvans and Fauns, And the Nymphs of the woods and waves, To the edge of the moist river-lawns, And the brink of the dewy caves, And all that then did attend and follow, Were silent with love: as you now, Apollo, With envy of my sweet pipings! I sang of the dancing stars, I sang of the daedal Earth, And of Heaven, and the Giant Wars, And Love, and Death, and Birth: Ορέων οἵδ ̓ ἀπό θ ̓ ὑλῶν LXII ἀφικάνομεν θοάζοντες, ὑγρὰς ἵν ̓ ἀμφὶ νήσους ποταμοῦ λάβρα καχλάζοντος ἐσίγησε κλύδων ὑπὸ σύριγγος ἐμῆς· στρ. α. τότε σιγῇ δονάκων μὲν πέσον αὖραι, τότε πλήρη θύμ ̓ ἐσίγησε μελισσῶν, ὅ τ ̓ ἄνωθεν τάφε τέττιξ, ταχινός τε σαῦρος ἔστα, τάφε τ ̓ ὄρνις ἐνὶ μύρτοις· ἐπάγη δὲ πάνθ' ὅπως ἡ κατὰ Τμῶλον λίθος, αὐλῶν ὑπὸ σειρῆνος ἐμῶν. ῥέε μὲν Πηνεὸς ὑγρός, νάπος ὕπτιον δὲ Τεμπέων ὑπὸ Πηλίου σκιαῖσιν ῥέπε μείζω ῥέπ ̓ ἐς ὄρφνην, ἱερόν τ ̓ ἔφθινε φῶς ὑπὸ σύριγγος ἐμῆς. ἀντ. α. Σατύρων δ ̓ ἔκδραμεν ὄχλος, δράμε Σειληνὸς ἀγρώστης. ἅμα Ναΐς τε προκύψασα μυχῶν καὶ Δρυὰς ὑγρῶν ποταμούς τ ̓ ἔλειπον ὕλας τε, πόθῳ γ ̓ οἱ μὲν ἁλόντες, —σὺ δὲ νῦν φθόνῳ γ', Απόλλων—ὑπό τ ̓ ἴυγγος ἀοιδῶν ἐσιώπησαν ἐμῶν. χορὸν ἄστρων γὰρ ἄειδον χθόνα τ' αὖ δαιδαλέην, ἐπίφαυσκόν τε Γιγάντων πολέμους καὶ Διὸς ἕδραν, μερόπων θ ̓ ἅμα γένναν, καὶ ὅδους ζωῆς ἠδὲ τελευτάς. μεταβὰς δ ̓ αὖ τότ ̓ ἐπ ̓ ἄλλον οἶμον ἀμῆς τὸ παλαιόν, κατ ̓ ἄκρον μετὰ γὰρ παρθένον ἄξας στρ. β. ἀντ. β. And then I changed my pipings,-- It breaks in our bosom and then we bleed: SHELLEY. LXIII 1 Cit. Come, come, we fear the worst: all will be well. 3 Cit. When clouds are seen, wise men put cn their cloaks; When great leaves fall, then winter is at hand; 'Tis more than we deserve, or I expect. 2 Cit. Truly the hearts of men are full of fear; You cannot reason almost with a man That looks not heavily and full of dread. 3 Cit. Before the days of change, still is it so: By a divine instinct, men's minds mistrust Ensuing danger; as, by proof, we see, The water swell before a boist'rous storm. SHAKESPEARE δόλος αὑτὸς γὰρ ἐρώτων ἐπὶ θνητοῖς ὅδ ̓ ἀεὶ κἀθανάτοις· μαξ ̓ ἀγκὰς ἔχοντα. τόθ ̓ ἅπαντες, οἳ ̓ ἄν, οἶμαι, LXIII G. G. A. M. Α. Ελεν ἄγαν φοβούμεθ ̓· ὡς τὰ πάνθ ̓ ἕξει καλῶς. Β. καίτοι σοφὸν καλοῖμ ̓ ἂν ὅστις ἂν βροτῶν νεφέλας ἰδών ποτ ̓ ἐγκαλύπτηται κάρα ὅταν δὲ μείζω φύλλα καταπέσῃ χαμαὶ πάρεστι χειμών· ἡλίου δ ̓ ἀπουσίᾳ τίς οὐχὶ νύκτα προσδοκᾷ; φιλεῖ δέ τοι τυφὼς ἄωρος λιμὸν ἔχθιστον φέρειν. τάχ ̓ ἂν καλῶς ἔχοι τάδ'· εἰ δ ̓ οὕτω θεοῖς τελεῖν δέδοκται κρείσσον ̓ ἢ κατ ̓ ἀξίαν ἡμῶν τάδ ̓ ἔσται, χὡς ἔμοιγ ̓ ἀπ ̓ ἐλπίδων. Γ. ἦ πολλὰ πᾶς τις ἐν φρεσὶν δείσας ἔχει· κοὐκ ἔσθ ̓ ὅτῳ τις εἰς λόγους ἔλθοι ξυνὼν μὴ δεινά πως λεύσσοντι φροντίδων βάρει. Β. φιλεῖ γὰρ εἶναι ταῦτα, πρίν τι πῆμα γῇ σκήπτειν προταρβεῖ γοῦν τις οὐ διχορρόπως ὡς καὶ θάλασσαν, χεῖμ ̓ ὅταν μέλλῃ βρέμειν, · ἀνθοῦσαν ὑγροῖς εἴδομεν κλυδωνίοις. J. A. G. |