Seu puer

45

50

infelix indelibata reliquit. Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Ştyga criminis ultor

Conscia funereo pectora torre movens,
Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Ili,

Aut luit incestos aula Creontis avos.
Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemụs,

Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos
quoque

lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia fidera flammas

Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ

Quæ poflit senium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,

Atque faces quotquot volvit uterque polus ;
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,

Quæque fuit puro nectare tincta via,
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,

fallax retia tendit Amor; Pellacefque genas, ad quos hyacinthina fordet

Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor!

55

Aurea quæ

Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem, Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ, bi Et

quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphe,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas

Jactet, & Ausoniis plena theatra stolis. 70 Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera sat tibi fit fæmina poffe sequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis

Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mcenia claudis 75

Quicquid formosi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cælo scintillant aftra sereno

Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ

Per medias radiant turba videnda vias, 80 Creditur huc geminis veniffe invecta columbis

Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,

Huic Paphon, & roseam poft habitura Cypron.

Art

85

It ego, dum pueri finit indulgentia cæci,

Monia quàm fubitò linquere faufta paro; t vitare procul malefidæ infamia Circes

Atria, divini Molyos usus ope. stat quoque juncosas Cami remeare paludes,

Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ, Interea fidi parvum cape munus amici,

Paucaque in alternos verba coacta modos.

90

ELEGIA SECUNDA, Anno Ætatis 17.
In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis:

Te qui confpicuus baculo fulgente folebas

E,

Palladium toties ore ciere gregem, Ultima præconum præconem te quoque sæva

Mors rapit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis

Sub quibus accipimus delituisfe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,

Dignus in Æfonios vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis

Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu si jussus eras acies accire togatas,

Et celer à Phæbo nuntius ire tuo,
VOL. II.

X

10

Talis

Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aula

Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris.
Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei

Rettulit Atridæ juffa severa ducis.
Magna sepulchrorum regina, fatelles Averni

Sæva nimis Musis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ,

Turbà quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,

Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia tristes,

Personet & totis nænia mæsta scholis.

ELEGIA TERTIA, Anno Ætatis 17.

In obitum * Præsulis Wintoniensis.

M

æftus eram, & tacitus nullo comitante fedebam,

Hærebantque animo tristia plura meo,
Protinus en subiit funestæ cladis imago

* Fecit in Angliaco quam Libitina solo ;
Dum procerum ingressa est splendentes marmore turres,

Dira sepulchrali mors metuenda face;

6

1ο

olsavitque auro gravidos & jaspide muros,

Nec metuit fatrapum fternere falce greges. unc memini clarique ducis, fratrisque verendi

Intempestivis offa cremata rogis: t memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,

Flevit & amiffos Belgia tota duces. it te præcipuè luxi dignissime Præsul,

Wintoniæque olim gloria magna tuæ ; Delicui fletu, & tristi fic ore querebar,

Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi, Nonne fatis quod sylva tuas persentiat iras, asmens ?

Et quod in herbosos jus tibi detur agros, Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,

Et crocus, & pulchræ Cypridi sacra rosa,
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus

Miretur lapsus prætereuntis aquæ ?
Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cælo

Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et
quæ
mille nigris errant animalia fylvis,

25 Et quod alunt mutum Proteos antra pecus. Invida, tanti tibi cum fit conceffa poteftas;

Quid juvat humanâ tingere cæde manus?

: 20