Iccine tentafti coelo donâffe Iacobum
Quæ feptemgemino Bellua monte lates ?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.
Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdo's in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.
Purgatorem animæ derifit Iäcobus ignem,
Et fine quo fuperûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale corona,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpreta relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter,
O quàm funefto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis !
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perufta plagas.
UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque finu,
Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad astra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.
Apetionidem laudavit cæca vetuftas,"
Qui tulit ætheream folis ab axe facem
At mihi major erit, qui lurida creditur arma,
Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.
Ad Leonoram Romæ canentem.
Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus.
Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major,
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli
Per tua fecretò guttura ferpit agens;
Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.
Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
Ltera Torquantum cepit Leonora poetam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.
Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.
Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico facra dediffe rogo ?
Illa quidem vivitque, & amoenâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.
Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.
* Apologus de Ruftico & Hero.
Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino :
Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,
Mota folo affueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem :
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens.
* Added in the Edit, 1673.
Manufque Parcæ jam date fupplices, Qui pendulum telluris orbem
Täpeti colitis nepotes.
Vos fi relicto mors vaga Tanaro
Semel vocârit flebilis, heu more
Tentantur incafsùm dolique;
Per tenebras Stygis ire certum eft.
Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Neffi venenatus cruore
Emathiâ jacuiffet Oetâ.
Nec fraude turpi Palladis invidæ
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit
《 ; Enfe Locro, Jove lacryinante.
*Dr. John Gollyn, Master of Caius college, and the King's Profeffor of phyfic, who died when he was a fecond time Vice-Chancellor in October 1626.
|