Nec procul ipfe vafer latuit, multæque fagittæ,
Et facis à tergo grande pependit onus.
Nec mora, nunc ciliis hæfit, nunc virginis ori,
Infilit hinc labiis, infidet inde genis:
Et quafcunque agilis partes jaculator oberrat,
Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit.
Protinus infoliti fubierunt corda furores.
Uror amans intùs flammaque totus eram.
Interea mifero quæ jam mihi fola placebat,
Ablata eft oculis non reditura meis.
Aft ego progredior tacitè querebundus, & excors,
Et dubius volui fæpe referre pedem.
Findor, & hæc remanet, fequitur pars altera votum,
Raptaque tam fubitò gaudia flere juvat.
Sic dolet amiffum proles Junonia cælum,
Inter Lemniacos præcipitata focos.
Talis & abreptum folem refpexit, ad Orcum
Vectus ab attonitis Amphiaräus equis.
Quid faciam infelix, & luctu victus ? amores
Nec licet inceptos ponere, neve fequi.
O utinam spectare femel mihi detur amatos
Vultus, & coràm triftia verba loqui;
Forfitan & duro non eft adamante creata,
Forte nec ad noftras furdeat illa preces.
Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,
Ponar in exemplo primus & unus ego.
Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris,
Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O certè eft mihi formidabilis arcus,
Nate deâ, jaculis nec minus igne potens :`
Et tua fumabunt noftris altaria donis,
Solus & in fuperis tu mihi fummus eris.
Deme meos tandem, verùm nec deme furores,
Nefcio cur, mifer eft fuaviter omnis amans:
Tu modo da facilis, pofthæc mea fiqua futura eft,
Cufpis amaturos figat ut una duos.
HÆC ego mente olim lævâ, ftudioque fupino
Nequitiæ pofui vana trophæa meæ.
Scilicet abreptum fic me malus impulit error,
Indocilifque ætas prava magiftra fuit.
Donec Socraticos umbrofa Academia rivos
Præbuit, admiffum dedocuitque jugum.
Protinus extinctis ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora noftra gelu.
Unde fuis frigus metuit puer ipfe fagittis,
Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.
In Proditionem Bombardicam.
UM fimul in regem nuper fatrapafque Britannos
Aufus es infandum perfide Fauxe nefas,
Falloran & mitis voluifti ex parte videri,
Et penfare malâ cum pietate fcelus?
Scilicet hos alti miffurus ad atria cœli,
Sulphureo curru flammivolifque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.
Iccine tentafti cœlo donâffe Iacobum
Quæ feptemgemino Bellua monte lates?
Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.
Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos,
Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter,
Urgatorem animæ derifit läcobus ignem,
Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpreta relligione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto cecinisti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope
Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perufta plagas.
UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque finu,
Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.
Apetionidem laudavit cæca vetuftas,
Qui tulit ætheream folis ab axe facem; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.
Ad Leonoram Romæ canentem.
fuus credite gentes)
Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major, Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli Per tua fecretò guttura ferpit agens; Serpit agens, facilifque docet mortalia corda Senfim immortali affuefcere poffe fono.
Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
Ltera Torquatum cepit Leonora poetam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.
Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.
Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claraque Parthenopes fana Achelöiados,
Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amœnâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.
Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,
Atque homines cantu detinet atque Deos.
|