ELEGIA QUARTA, Anno Ætatis 18.
Ad Thomam Junium præceptorem fuum, apud mers catores Anglicos Hamburga agentes, Paftoris munere fungentem,
immensum fubitò mea littera pontum,
I, pete Teutonicos læve per æquor agros;
Segnes rumpe moras, & nil, precor, obftet eunti,
Et feftinantis nil remoretur iter.
Ipfe ego Sicanio frænantem carcere ventos
Æolon, & virides follicitabo Deos,
Cæruleamque fuis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per fua regna viam.
At tu, fi poteris, celeres tibi fume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleufinâ miffus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburgæ monia flecte gradum,
Dicitur occifo
quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dediffe neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore
Præful Chrifticolas pafcere doctus oves;
le quidem eft animæ plufquam pars altera noftræ, Dimidio vitæ vivere cogor ego.
Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!
Charior ille mihi quàm tu doctiffime Graium
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat;
Quamque Stagirites generofo magnus alumno,
Quem peperit Lybico Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius Heros
Myrmidonum regi, talis & ille mihi.
Primus ego Aonios illo preæeunte receffus
Luftrabam, & bifidi facra vireta jugi,
Pieriofque haufi latices, Clioque favente,
Caftalio fparfi læta ter ora mero.
Flammeus at fignum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bifque novo terram sparsisti Chlori senilem
Gramine, bifque tuas abftulit Auster opes:
Necdum ejus licuit mihi lumina pafcere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibiffe fonos.
Vade igitur, curfuque Eurum præverte sonorum,
Quàm fit opus monitis res docet, ipfa vides. 40
Invenies dulci cum conjuge fortè fedentem,
Mulcentem gremio pignora chara fuo,
Forfitan aut veterum prælarga volumina patrum
Verfantem, aut veri biblia facra Dei,
Cæleftive animas faturantem rore tenellas,
Grande falutiferæ religionis opus.
Utque folet, multam fit dicere cura falutem,ni
Dicere quam decuit, fi modo adeffet, herum."
Hæc quoque paulum oculos in humum defixa modeftos
Verba verecundo fis memor ore loqui: 50
Hæc tibi, fi teneris vacat inter prælia Mufis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe finceram, quamvis fit fera, falutem;
Fiat & hoc ipfo gratior illa tibi.
Sera quidem, fed vera fuit, quam cafta recepit 55
Icaris à lento Penelopeia viro.
Aft ego quid volui manifeftum tollere crimen,
Ipfe quod ex omni parte levare nequit?
Arguitur tardus meritò, noxamque fatetur,
Et pudet officium deferuiffe fuum.
Tu modò da veniam faffo, veniamque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, folent.
Jon ferus in pavidos rictus diducit hiantes ar pi
Vulnifico pronos nec rapit ungue
pæpe fariffiferi crudelia pectora Thracis.
Supplicis ad moeftas delicuere preces.
Extenfæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat & iratos hoftia parva Deos.
Jamque diu fcripfiffe tibi fuit impetus illi, her Neve moras ultra ducere paffus Amor.
Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum!
In tibi finitimis bella tumere locis,
Teque tuamque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma paraffe duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,
Et fata carne virûm jam cruor arva rigat;
Germanifque fuum conceffit Thracia Martem,
Illuc Odryfios Mars pater egit equos;
Perpetuòque comans jam deflorefcit oliva,
Fugit & ærifonam Diva perofa tubam,
Fugit io terris, & jam non ultima virgo
Creditur ad fuperas justa volaffe domos,
Te tamen intereà belli circumfonat horror,
Vivis & ignoto folus inopfque folo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,
Sede peregrinâ quæris egenus opem.
Patria dura parens, & faxis fævior albis
Spumea quæ pulfat littoris unda tui,
Siccine te decet innocuos exponere fœtus,
Siccine in externam ferrea cogis humum,
Et finis ut terris quærant alimenta remotis
Quos tibi profpiciens miferat ipfe Deus,
Et qui læta ferunt de cœlo nuntia, quique
Quæ via post cineres ducat ad aftra, docent/ Digna quidem Stygiis quæ vivas claufa tenebris, 95 Æternâque animæ digna perire fame!
Haud aliter vates terræ Thefbitidis olim
Preffit inaffueto devia tesqua pede,
Defertafque Arabum falebras, dum regis Achabi
Effugit atque tuas, Sidoni dira, manus,
Talis & horrifono laceratus membra flagello,
Paulus ab Æmathiâ pellitur urbe Cilix.
Pifcofæque ipfum Gergeffæ civis Iefum
Finibus ingratus juffit abire fuis.
At tu fume animos, nec fpes cadat anxia curis, 105 Nec tua concutiat decolor offa metus.
|